Hoewel de Noren om te zien op Nederlanders lijken....

Zet bij elkaar 25 Noren en 25 Nederlanders, dan kan je aan hun snuiten niet zien wie de Noren of de Nederlanders zijn.
Gemiddeld denk ik dat de Noren en de Nederlanders wat groter zijn dan de overige Europeanen, dus daaraan zou het te zien kunnen zijn, maar dan nog haal je de Noor of Nederlander er niet tussen uit. Natuurlijk spreken de Noren en Nederlanders verschillende talen, maar wat zijn nu eigenlijk in cultuur en omgang de werkelijke verschillen.

Elkaar groeten

Al jaren kom ik in Noorwegen en heb daar ervaringen opgedaan die ik in deze blog wil aantekenen.
Sinds enkele jaren staan we met onze caravan op een camping 200 kilometer Noord Westelijk van Oslo, en niet bepaald bij een voor Noorwegen grote stad. Op deze camping staan een tiental vaste Noorse campeerders met hun caravan's, en aangebouwde spikertenten, (noem het maar een houten voortenten)
Als enige buitenlanders leven wij in de zomer of het voorjaar een 6 a 8 weken onafgebroken naast onze Noorse buren op deze camping.
Wij realiseren ons zeker dat we te gast zijn in dit schitterende land, en willen en dienen ons dan ook zo te gedragen.
Wij uitten dat o.a door onze buren te groeten in het voorbijgaan, doen dit naar een ieder, en zeker in de ochtend als we onze buren voor het eerst die dag zien.
Merkwaardigerwijs kwam er meestal geen reactie maar we bleven volhouden, en nu naar jaren zijn we er achter gekomen dat de Noren dit soort voor ons beleefdheid helemaal niet kennen, en ons gedrag waarschijnlijk vreemd vonden.
Inmiddels is op deze camping de situatie veranderd, en worden ook wij gegroet.
Is onze ervaring de juiste waarheid achter het ons niet gegroet worden door de Noren zoals door ons geschetst ?
Is het een vorm van Privacy ?
Vinden, zien de Noren het groeten in e.d. situatie ballast ?
Nog steeds weten we het nog niet absoluut zeker, maar misschien hebben we in de genoemde situatie iets van elkaar geleerd.

Met de auto van de weg af gegleden

Het is alweer enkele jaren geleden als ik met mijn schoonzoon onder winterse omstandigheden voor een korte vakantie naar Noorwegen vertrek.
Helaas was het niet meer mogelijk om in de haven van Oslo nog spijkerbanden te huren, en bovendien maakten wij een hoefijzer beweging door Noorwegen, waardoor de aankomsthaven niet gelijk was aan de vertrekhaven in Noorwegen, en het huren van spijkerbanden toch niet mogelijk zou zijn geweest.
Met de splinternieuwe Volvo, en voorzien van winterbanden arriveren we in Noorwegen.
Op een gegeven moment neemt mijn schoonzoon het stuur van zijn eigen nieuwe Volvo over, ik vraag hem nog even wat meer in het midden van te weg rijden, en we na het uitspreken van mijn laatste woord, van de weg afglijden, en een greppel in schieten.
Nog voordat we van de schrik zijn bekomen stopt er als eerste een mevrouw bij ons welke de situatie overziet en gelijk gaat telefoneren. Vervolgens stopt er een jong stel met hun BMW bij ons, zeggen of vragen niets, kofferbak gaat open, touw of sleepkabel er uit welke wordt vastgemaakt aan beiden auto´s, waarna werd geprobeerd de Volvo uit de greppel te trekken, maar helaas blijkt deze exercitie niet te lukken. De derde auto welke stopt (er was overigens niemand aan ons voorbij gereden zonder te stoppen)is een busje van waarschjnlijk een timmerman onderweg naar zijn werk. Ook hij schat de situatie in, zonder verder ook maar iets te zeggen of te vragen, haalt hij een sleepkabel uit zijn auto, maakt deze vast, en trekt onze Volvo met zijn vierwiel aangedreven auto de greppel uit. Voordat we er erg in hebben is zijn sleepkabel weer opgeborgen, krijgen we niet eens de kans hen te bedanken, en zijn ze allemaal weer vertrokken.
Wat is de moraal van dit verhaal;
In Nederland rijden er eerst 1000 auto's aan je voorbij voordat er iemand stopt.
In Noorwegen blijkt iedereen te stoppen, en ook daadwerkelijk iets te doen. Is dit een vorm van elkaar helpen in een dergelijke situatie, met reden dat een ieder dit ook midden in de nacht en onder extreme weersomstandigheden kan gebeuren, en hulp het verschil tussen leven en dood zou kunnen zijn. Is er een wettelijke verplichting elkaar onder e.d. situatie te helpen.
Heerlijk deze vorm van hulp te mogen ervaren, en gelukkig dat het zo af liep.

Juwelierswinkel

Het is al weer jaren geleden dat mijn echgenote in een juwelierswinkel iets in de etalage zag liggen wat haar nadere interesse wekt. We gaan met vier personen naar binnen, en zien dat de verkoopster toevallig met een klant bezig is.
Desondanks spreekt zij ons aan, en vraagt naar onze interesse, welke haar daarop kenbaar wordt gemaakt door mijn echtgenote. Daar het voorwerpje welke onze interesse behoefde ook in een vitrinekastje lag, gaf ze ons de sleutel van het vitrinekastje, zodat we het er zelf uit konden halen. Zelf ging ze door met het helpen van de klant, zonder zelfs maar te kijken wat we in de kast scharrelden. Voor ons zijn dit soort ervaringen compleet ongewoon, maar desondanks heerlijk om ze te mogen ervaren.

Inrichting van winkels en diefstal,

Zeker wat verder van de grote stad zijn veel winkels zo ingericht dat ze een eldorado vormen voor dieven en ander gespuis. Vanaf de kassa, of vanuit een kantoortje of magzijn is niets in de gaten te houden, terwijl camera's en spiegels ontbreken.
Wij zitten inmiddels al zo in elkaar dat we niet lang achter een stelling durven blijven staan. Wat moeten die mensen wel denken, misschien proberen die vreemdelingen wel iets te stelen.
Wij draaien dus de wereld om.
In Noorwegen, en zeker op het platte land kan je net zo lang achter een stelling in een winkel blijven staan als je wilt. Niemand komt kijken, en niemand komt vragen wat je zo lang acher de stelling doet.
Heerlijk dat dit daar nog allemaal kan.

Veerboten,

In Noorwegen dient veelvuldig gebruik te worden gemaakt van veerboten en busdiensten,
zeker door scholieren.
Vaak dient er gebruik te worden gemaakt van bushokjes. Hierin, en bij, worden fietsen, bromfietsen gestald, zonder deze op slot te zetten, in het bushokje blijven achter, helmen, handschoenen, overkleding, en meer van dit soort zaken. Als de kinderen uit school komen ligt en staat alles er nog.
Heerlijk om dit mee te mogen maken.

Portemonai,

Meerdere malen zien we dat mensen in winkels hun meegebracht zaken onbeheerd achter laten op een toonbank en zelfs hun portemonai, terwijl ze zelf ergens in de winkel rondlopen.
Zien we het, dan attenderen we deze mensen op hun gedrag.
Ze bedanken je wel, maar je hoort ze denken waar maak je je zo druk over.
Heerlijk een land waar dit nog kan.

Hytter huren,

Bij regelmaat huurden we "Hytter", even zo vaak kwam er niemand opdagen om de huurpenningen op te halen, maar een ieder laat zijn centjes gewoon op de tafel achter, maakt de "Hytter" voor het vertrek schoon, zo zou het in Nederland ook moeten zijn.

Rallarvegen

Langs de "Rallarvegen" staan diverse vakantie woningen, vaak mooi en heel kostbaar, maar even zo vaal wat minder en minder kostbaar. Laats waren we nog bij een vakantiehuis waarvan de sloten op de voordeur ontbraken en slechts schhuiven de sloten bleken te vervangen. Jammer maar in Nederland ondenkbaar.

Spikertent

Een spikertent laat zich het gemakkelijkste vergelijken met een houten voortent voor de caravan. Hier wordt veelvuldig gebruik van gemaakt door de Noren.
Voordeel is dat hij het hele jaar kan blijven staan, en betrekkelijk ongevoelig is voor weersinvloeden zoals b.v. sneeuw op het dak.
Ook op de camping waar wij staan werd weer een bouwpakket afgeleverd voor een van de vaste bewoners. Nog voordat de eigenaar zijn spikertent voor zijn caravan kon gaan bouwen, hadden de overige camping bewoners de spikertent al opgebouwd. (was toch met twee man een dag of drie werk)

Ik had spaanplaatschroeven nodig

Ik had spaanplaatschroeven nodig om mijn voortent vast te maken aan de onder mijn voortent liggende houten vlonder. De andere dag is mijn buurman, een Noor, deze schroeven al voor mij gaan kopen bij een bouwmaterialen handel.
Vaak is dat een eind rijden met de auto, zo ook in ons geval.
Als ik in de auto wil stappen om ze zelf te gaan kopen staat mijn buurman voor de caravan, overhandigd mij de benodigde spaanplaatschroeven, helpt met het plaatsen van de schroeven in de vlonder, en als de laatste schroef in de vlonder is gedraaid is hij gelijk weg. Kans om te bedanken of e en bak koffie aan te biedenwordt ons zelfs niet gegund.
In veel van dit soort kleine en grote dingen zijn de Noren totaal anders, zeker in de manier waarop het gaat. Elkaar helpen, en vaak zonder dat je elkaar kent hebben ze hoog in het vaandel staan. Daarnaast hebben ze privacy nog hoger in het vaandel staan.

Nederlander welke werk zocht

Enige tijd geleden sprak ik nog een Nederlander die werk zocht.
De Nederlander had het werk alleen nodig om bezig te zijn gedurende de winterperiode.
De Noorse buurman van genoemde Nederlander had meerder baantjes, en stond een van zijn baantjes af aan de Nederlander,dat echte solidariteit.

Echt de Noren zijn anders, hun omgaan met de noemer privacy lijkt voor ons wel eens ergerlijk, waardoor ze stug lijken.
Niets is minder waar, als je ze nodig hebt, of ze zien het zelf, dan zijn ze er, geloof me.
Ik heb liever een buurman die 's morgens met mij gelijk zijn huis verlaat en niets zegt omdat hij dat waarschijnlijk als ballast ziet, maar er is als ik hem nodig heb, dan een buurman die me 's morgens groet, en me verder laat barsten als ik zijn hulp nodig heb.

Ik ken een Nederlandse jonge vrouw

Ik ken een Nederlandse jonge vrouw die een relatie had met een jonge Noorse man.
Ze vertrok naar Noorwegen om zich bij haar vriend te voegen. De relatie is stuk gelopen, het waarom was gelegen in het feit dat ze op een voor haar beklemmende manier werd opgenomen in de familie van de jongeman. De familie ging zelfs een huis voor haar bouwen. De goedbedoelde wurggreep van de Noorse familie was voor haar op dat moment te goed bedoeld, waardoor de relatie stuk liep. Maar nog altijd wil ze geen slecht woord horen over de Noren, en haar op dat moment Noorse schoonfamilie waar nog altijd contact mee is.

Vertrek van de camping voor een rondrit van enkele weken

Elk jaar weer vertrekken we van de camping waar wij verblijven voor een rondrit van een paar weken. Op de aanhangwagen welke dan op de camping achterblijft heb ik voor mijn vertrek een mooi doosje gezet met inhoud. Aan het doosje heb ik een onzichtbare verzegeling gemaakt. Na veertien dagen kom ik terug, en ja hoor zoals verwacht, niemand heeft aan het doosje gezeten.
Hier kent men nog het verschil tussen het mijn en dein, geweldig.