Hoewel de Noren om te zien op Nederlanders lijken....

Zet bij elkaar 25 Noren en 25 Nederlanders, dan kan je aan hun snuiten niet zien wie de Noren of de Nederlanders zijn.
Gemiddeld denk ik dat de Noren en de Nederlanders wat groter zijn dan de overige Europeanen, dus daaraan zou het te zien kunnen zijn, maar dan nog haal je de Noor of Nederlander er niet tussen uit. Natuurlijk spreken de Noren en Nederlanders verschillende talen, maar wat zijn nu eigenlijk in cultuur en omgang de werkelijke verschillen.

Elkaar groeten

Al jaren kom ik in Noorwegen en heb daar ervaringen opgedaan die ik in deze blog wil aantekenen.
Sinds enkele jaren staan we met onze caravan op een camping 200 kilometer Noord Westelijk van Oslo, en niet bepaald bij een voor Noorwegen grote stad. Op deze camping staan een tiental vaste Noorse campeerders met hun caravan's, en aangebouwde spikertenten, (noem het maar een houten voortenten)
Als enige buitenlanders leven wij in de zomer of het voorjaar een 6 a 8 weken onafgebroken naast onze Noorse buren op deze camping.
Wij realiseren ons zeker dat we te gast zijn in dit schitterende land, en willen en dienen ons dan ook zo te gedragen.
Wij uitten dat o.a door onze buren te groeten in het voorbijgaan, doen dit naar een ieder, en zeker in de ochtend als we onze buren voor het eerst die dag zien.
Merkwaardigerwijs kwam er meestal geen reactie maar we bleven volhouden, en nu naar jaren zijn we er achter gekomen dat de Noren dit soort voor ons beleefdheid helemaal niet kennen, en ons gedrag waarschijnlijk vreemd vonden.
Inmiddels is op deze camping de situatie veranderd, en worden ook wij gegroet.
Is onze ervaring de juiste waarheid achter het ons niet gegroet worden door de Noren zoals door ons geschetst ?
Is het een vorm van Privacy ?
Vinden, zien de Noren het groeten in e.d. situatie ballast ?
Nog steeds weten we het nog niet absoluut zeker, maar misschien hebben we in de genoemde situatie iets van elkaar geleerd.

Met de auto van de weg af gegleden

Het is alweer enkele jaren geleden als ik met mijn schoonzoon onder winterse omstandigheden voor een korte vakantie naar Noorwegen vertrek.
Helaas was het niet meer mogelijk om in de haven van Oslo nog spijkerbanden te huren, en bovendien maakten wij een hoefijzer beweging door Noorwegen, waardoor de aankomsthaven niet gelijk was aan de vertrekhaven in Noorwegen, en het huren van spijkerbanden toch niet mogelijk zou zijn geweest.
Met de splinternieuwe Volvo, en voorzien van winterbanden arriveren we in Noorwegen.
Op een gegeven moment neemt mijn schoonzoon het stuur van zijn eigen nieuwe Volvo over, ik vraag hem nog even wat meer in het midden van te weg rijden, en we na het uitspreken van mijn laatste woord, van de weg afglijden, en een greppel in schieten.
Nog voordat we van de schrik zijn bekomen stopt er als eerste een mevrouw bij ons welke de situatie overziet en gelijk gaat telefoneren. Vervolgens stopt er een jong stel met hun BMW bij ons, zeggen of vragen niets, kofferbak gaat open, touw of sleepkabel er uit welke wordt vastgemaakt aan beiden auto´s, waarna werd geprobeerd de Volvo uit de greppel te trekken, maar helaas blijkt deze exercitie niet te lukken. De derde auto welke stopt (er was overigens niemand aan ons voorbij gereden zonder te stoppen)is een busje van waarschjnlijk een timmerman onderweg naar zijn werk. Ook hij schat de situatie in, zonder verder ook maar iets te zeggen of te vragen, haalt hij een sleepkabel uit zijn auto, maakt deze vast, en trekt onze Volvo met zijn vierwiel aangedreven auto de greppel uit. Voordat we er erg in hebben is zijn sleepkabel weer opgeborgen, krijgen we niet eens de kans hen te bedanken, en zijn ze allemaal weer vertrokken.
Wat is de moraal van dit verhaal;
In Nederland rijden er eerst 1000 auto's aan je voorbij voordat er iemand stopt.
In Noorwegen blijkt iedereen te stoppen, en ook daadwerkelijk iets te doen. Is dit een vorm van elkaar helpen in een dergelijke situatie, met reden dat een ieder dit ook midden in de nacht en onder extreme weersomstandigheden kan gebeuren, en hulp het verschil tussen leven en dood zou kunnen zijn. Is er een wettelijke verplichting elkaar onder e.d. situatie te helpen.
Heerlijk deze vorm van hulp te mogen ervaren, en gelukkig dat het zo af liep.

Juwelierswinkel

Het is al weer jaren geleden dat mijn echgenote in een juwelierswinkel iets in de etalage zag liggen wat haar nadere interesse wekt. We gaan met vier personen naar binnen, en zien dat de verkoopster toevallig met een klant bezig is.
Desondanks spreekt zij ons aan, en vraagt naar onze interesse, welke haar daarop kenbaar wordt gemaakt door mijn echtgenote. Daar het voorwerpje welke onze interesse behoefde ook in een vitrinekastje lag, gaf ze ons de sleutel van het vitrinekastje, zodat we het er zelf uit konden halen. Zelf ging ze door met het helpen van de klant, zonder zelfs maar te kijken wat we in de kast scharrelden. Voor ons zijn dit soort ervaringen compleet ongewoon, maar desondanks heerlijk om ze te mogen ervaren.

Inrichting van winkels en diefstal,

Zeker wat verder van de grote stad zijn veel winkels zo ingericht dat ze een eldorado vormen voor dieven en ander gespuis. Vanaf de kassa, of vanuit een kantoortje of magzijn is niets in de gaten te houden, terwijl camera's en spiegels ontbreken.
Wij zitten inmiddels al zo in elkaar dat we niet lang achter een stelling durven blijven staan. Wat moeten die mensen wel denken, misschien proberen die vreemdelingen wel iets te stelen.
Wij draaien dus de wereld om.
In Noorwegen, en zeker op het platte land kan je net zo lang achter een stelling in een winkel blijven staan als je wilt. Niemand komt kijken, en niemand komt vragen wat je zo lang acher de stelling doet.
Heerlijk dat dit daar nog allemaal kan.

Veerboten,

In Noorwegen dient veelvuldig gebruik te worden gemaakt van veerboten en busdiensten,
zeker door scholieren.
Vaak dient er gebruik te worden gemaakt van bushokjes. Hierin, en bij, worden fietsen, bromfietsen gestald, zonder deze op slot te zetten, in het bushokje blijven achter, helmen, handschoenen, overkleding, en meer van dit soort zaken. Als de kinderen uit school komen ligt en staat alles er nog.
Heerlijk om dit mee te mogen maken.

Portemonai,

Meerdere malen zien we dat mensen in winkels hun meegebracht zaken onbeheerd achter laten op een toonbank en zelfs hun portemonai, terwijl ze zelf ergens in de winkel rondlopen.
Zien we het, dan attenderen we deze mensen op hun gedrag.
Ze bedanken je wel, maar je hoort ze denken waar maak je je zo druk over.
Heerlijk een land waar dit nog kan.

Hytter huren,

Bij regelmaat huurden we "Hytter", even zo vaak kwam er niemand opdagen om de huurpenningen op te halen, maar een ieder laat zijn centjes gewoon op de tafel achter, maakt de "Hytter" voor het vertrek schoon, zo zou het in Nederland ook moeten zijn.

Rallarvegen

Langs de "Rallarvegen" staan diverse vakantie woningen, vaak mooi en heel kostbaar, maar even zo vaal wat minder en minder kostbaar. Laats waren we nog bij een vakantiehuis waarvan de sloten op de voordeur ontbraken en slechts schhuiven de sloten bleken te vervangen. Jammer maar in Nederland ondenkbaar.

Spikertent

Een spikertent laat zich het gemakkelijkste vergelijken met een houten voortent voor de caravan. Hier wordt veelvuldig gebruik van gemaakt door de Noren.
Voordeel is dat hij het hele jaar kan blijven staan, en betrekkelijk ongevoelig is voor weersinvloeden zoals b.v. sneeuw op het dak.
Ook op de camping waar wij staan werd weer een bouwpakket afgeleverd voor een van de vaste bewoners. Nog voordat de eigenaar zijn spikertent voor zijn caravan kon gaan bouwen, hadden de overige camping bewoners de spikertent al opgebouwd. (was toch met twee man een dag of drie werk)

Ik had spaanplaatschroeven nodig

Ik had spaanplaatschroeven nodig om mijn voortent vast te maken aan de onder mijn voortent liggende houten vlonder. De andere dag is mijn buurman, een Noor, deze schroeven al voor mij gaan kopen bij een bouwmaterialen handel.
Vaak is dat een eind rijden met de auto, zo ook in ons geval.
Als ik in de auto wil stappen om ze zelf te gaan kopen staat mijn buurman voor de caravan, overhandigd mij de benodigde spaanplaatschroeven, helpt met het plaatsen van de schroeven in de vlonder, en als de laatste schroef in de vlonder is gedraaid is hij gelijk weg. Kans om te bedanken of e en bak koffie aan te biedenwordt ons zelfs niet gegund.
In veel van dit soort kleine en grote dingen zijn de Noren totaal anders, zeker in de manier waarop het gaat. Elkaar helpen, en vaak zonder dat je elkaar kent hebben ze hoog in het vaandel staan. Daarnaast hebben ze privacy nog hoger in het vaandel staan.

Nederlander welke werk zocht

Enige tijd geleden sprak ik nog een Nederlander die werk zocht.
De Nederlander had het werk alleen nodig om bezig te zijn gedurende de winterperiode.
De Noorse buurman van genoemde Nederlander had meerder baantjes, en stond een van zijn baantjes af aan de Nederlander,dat echte solidariteit.

Echt de Noren zijn anders, hun omgaan met de noemer privacy lijkt voor ons wel eens ergerlijk, waardoor ze stug lijken.
Niets is minder waar, als je ze nodig hebt, of ze zien het zelf, dan zijn ze er, geloof me.
Ik heb liever een buurman die 's morgens met mij gelijk zijn huis verlaat en niets zegt omdat hij dat waarschijnlijk als ballast ziet, maar er is als ik hem nodig heb, dan een buurman die me 's morgens groet, en me verder laat barsten als ik zijn hulp nodig heb.

Ik ken een Nederlandse jonge vrouw

Ik ken een Nederlandse jonge vrouw die een relatie had met een jonge Noorse man.
Ze vertrok naar Noorwegen om zich bij haar vriend te voegen. De relatie is stuk gelopen, het waarom was gelegen in het feit dat ze op een voor haar beklemmende manier werd opgenomen in de familie van de jongeman. De familie ging zelfs een huis voor haar bouwen. De goedbedoelde wurggreep van de Noorse familie was voor haar op dat moment te goed bedoeld, waardoor de relatie stuk liep. Maar nog altijd wil ze geen slecht woord horen over de Noren, en haar op dat moment Noorse schoonfamilie waar nog altijd contact mee is.

Vertrek van de camping voor een rondrit van enkele weken

Elk jaar weer vertrekken we van de camping waar wij verblijven voor een rondrit van een paar weken. Op de aanhangwagen welke dan op de camping achterblijft heb ik voor mijn vertrek een mooi doosje gezet met inhoud. Aan het doosje heb ik een onzichtbare verzegeling gemaakt. Na veertien dagen kom ik terug, en ja hoor zoals verwacht, niemand heeft aan het doosje gezeten.
Hier kent men nog het verschil tussen het mijn en dein, geweldig.

Het winkeltje van "Malle Pietje"

Het winkeltje van "Malle Pietje" in Gol



Bent u van plan naar het plaatsje Gol in Noorwegen te gaan om er inkopen te doen, dan wel gewoon te winkelen of anderzins een bezoek te gunnen, dan moet u zeker even het winkeltje van "Malle Pietje" bezoeken.
"Malle Pietje" is een naam die schrijver dezes de alleraardigste man met de grote grijze baard, eigenaar, verkoper van zijn wel zeer bijzondere winkel heeft gegeven.
Zijn winkeltje komt n.l. overeen met het winkeltje van de enige echte "Malle Pietje" de Nederlandse "Malle Pietje" uit de lang geleden TV serie Swiebertje.
Aan het trottoir van het winkeltje biedt hij allerlei waar aan, uit het heden en verleden. U moet me goed begrijpen, het zijn geen zaken zoals die worden verkocht in een kringloop of tweedehands winkel, maar allemaal nieuwe zaken uit het heden en verleden, en op werkelijk alle gebied.
U vindt er b.v een straalkacheltje, of een koffiezetapparaat uit de jaren zestig, maar ook een inktcasette voor een hedendaagse computer printer, alle mogelijke soorten gereedschap, schoenen, laarzen, touw, staalkabel, afdekzeilen, huishoudelijke artikelen, en ga zo maar door.
Maar zoekt u bestek, bordjes of een picknickmand dan kunt u ook bij "Malle Pietje" terecht, en zeker voor een concurerende prijs.
De winkel is zo volgepropt, dat de waar die buiten staat, ook gedurende de nacht buiten onder de luifel moet blijven staan. Gelukkig kan dit nog in Noorwegen daar men in dit schitterende land nog altijd doet aan normen en waarden, en men het verschil tussen het mijn en dein nog kent. Bij het betreden van de winkel heb je een looppad ter breedte van 1 niet a te dikke persoon, tenminste als je rechtdoor de winkel in loopt. Wil je gelijk rechtsaf de winkel in, dan haalt de breedte van het pad niet eens het formaat van een kind.
Diverse ruimten zijn niet bereikbaar. Ook de wanden hangen helemaal vol met van alles en nog wat. Overal in de winkel liggen stapels karton, niets is in enige vorm gerangschikt. Gelukkig spreekt de magere vriendelijke oudere man, met de grote grijze baard wel Engels, en kan je hem van alles vragen. Zelfs is er een mogelijkheid tot betalen middels PIN.
Van de winter hadden wij een sneeuwschop nodig die we in Nederland alleen tegen een hoog bedrag konden kopen, maar bij Malle Pietje lagen ze er te kust en te keur.
Ga zeker even bij de man langs, leuk om er te kijken in een zeker unieke winkel.
Het winkeltje met de altijd uitgeschoven luifel is te bereiken door te rijden vanuit het centrum van Gol richting Nesbyen, even voorbij het taxi bedrijf rechts van de weg,ligt het winkeltje aan de linkerzijde van de weg, vlak voor de aansluiting met weg 7. Het adres is Centrumsvegen 9

Interessante sites van Noorwegen

Winter in Noorwegen 2010

Kamperen bij extreme koude (minus 32 graden Celsius) in onze wintercaravan in het Uvdal Resort Noorwegen.
Het is waarschijnlijk zomer of najaar 2009 als we na 17 jaar besluiten onze jaarlijkse terugkerende wintersport in Zwitserland geen vervolg meer te laten hebben.
Het overlijden van de mannelijke helft van onze vrienden met wie we 17 jaar onze wintersport pret deelden, alsmede persoonlijke omstandigheden zijn hier debet aan, dus nu wat anders.
Over het wat anders hoeven we niet lang na te denken daar we nog een andere passie hebben, Noorwegen.
Noorwegen werd meerdere malen door ons in de winter bezocht en de skigebieden van Hemsedal en Geilo zijn ons niet alleen geografisch bekend, maar er werd ook meerdere malen tot uiterste tevredenheid geskied. Dat Zwitserland al niet eerder werd verruild door Noorwegen had alles te maken met de toch kostbare overtochten naar Noorwegen en het nog duurdere verblijf in Noorwegen dan in Zwitserland, maar voor de rest was het pleit al eerder op Noorwegen gevallen vanwege de rustige pistes, sneeuwzekerheid, en tal van andere zaken welke Noorwegen zo uniek maken.
Daar we al enkele jaren onze caravan 200 kilometer Noord Westelijk van Oslo op de camping van het UVDAL RESORT hebben staan besluiten we dus gewoon midden in de winter naar Noorwegen te gaan, en gebruik te maken van onze eigen caravan.
Dit besluit werd niet zomaar genomen, maar werd gesteund door de ervaringen van onze Noorse buren, en inmiddels vrienden, op de camping van het Uvdal Resort nabij het plaatsje Rodberg.Genoemde buren vertelden ons dat bij gebruikmaking van een wintercaravan het zeer wel mogelijk is om in de winter in Noorwegen te verblijven. En inmiddels is ook gebleken dat dit goed te doen is.
De eerste voorbereidingen tot het verblijf in de winter in Noorwegen hebben we zonder dit bewust gedaan te hebben reeds getroffen tijdens onze zomervakantie in
2009, door een wintertentje voor onze caravan te plaatsen met als eerste, en op dat moment functie van berghokje.
Goed gemutst en goed voorbereid vertrekken we op 21 Februari voor 14 dagen naar Noorwegen en voor een verblijf tot 6 maart 2010. Deze datum werd door mij gekozen i.v.m. de in die periode te verrijden "NUMEDAL AUTORALLY" welke ik graag als oud rally rijder wou volgen.
Onze Noorse buren en kennissen hebben gedurende de maanden oktober, november, december 2009, alsmede januari en februari 2010 al het dak van onze caravan en onze wintertent steeds opnieuw ontdaan van sneeuw, en paden vrij gehouden naar de ingang van onze wintertent, de disselbak, alsmede de route naar de aan de buitenkant van de caravan stroomaansluiting, dus in die zin komen we in een opgemaakt bedje aan.
De reis per "Color Fantasy" van Kiel naar Oslo is zoals altijd weer een feest daar deze gigantisch grote schepen meer op cruiseschepen lijken dan op veerboten, en op 21februari ten exact 10.00 uur debarkeren we in de haven van Oslo.
Douane vraagt dit keer wel zeer uitdrukkelijk naar sigaretten en drank, en aan de snuit van de douanier zien we dat hij ons niet geloofd, maar we hebben weer geluk, daar zijn collegaas op dat moment al druk bezig zijn met een grondige controle van andere voertuigen.
Nog op de "Color Fantasy" worden we door de bemanning geconfronteerd met het zeer slechte weer door sneeuwval, wind, en wordt een ieder meerdere malen aangeraden zeer voorzichtig te rijden, wat later blijkt ook echt nodig te zijn. Gelukkig heb ik zeer veel rijervaring onder winterse omstandigheden,en komen we veilig aan op de camping van het "Uvdal Resort"
Alhier worden we begroet door onze buren Mona en Swein, alsmede door de eigenaren van de camping Aud en Knutt.
Op de camping blijkt de sneeuw een 70 centimeter hoog te liggen, maar is het hoofdpad sneeuwvrij gehouden door de vader van de camping eigenaar, en is door onze Noorse buurman een pad gemaakt naar de ingang van onze wintertent, de disselbak, en de stroomaansluiting.
Dus eerst stroom aansluiten, gaskachel opstoken, elektrische straalkachel in de wintervoortent, en ondanks de op dat moment geldende 25 graden onder nul is het in tijd van ja en nee heerlijk warm. De andere dag is het 32 graden onder nul maar nog steeds helemaal niets aan de hand. Gedurende de nacht hebben we het ook geen moment koud gehad en werd de verwarming overgelaten aan slechts een 1500 watt straalkacheltje in de caravan, en een 1000 watt kacheltje in de voortent welke aldaar de zaak net vorstvrij wist te houden. Het geheim blijkt dan toch het ontbreken van wind.
Dit gaat de hele vacantie zo door, en kunnen we blijven zeggen dat het bovenverwachting goed is gegaan met het warm houden van de caravan en zijn bewoners.

De auto
Met de auto was het wat minder daar de dieselmotor na een nacht van min 32 graden met geen 10 olifanten meer aan de gang was te krijgen, ondanks het in Nederland nog monteren van nieuwe gloeispiralen, een deugdelijke controle van de accu, alsmede het tanken van winter dieselolie, om geen last te hebben van vlokvorming.
Ook de zeer zware starthulp van de camping eigenaar bracht geen oplossing.
Daarom maar 24 uur lang een straalkachel op een kistje voor de radiateur geplaatst, en groot zeil over het kistje met straalkachel en over de motorkap, waarna de auto de andere ochtend weer bleek te starten, maar geen definitieve oplossing natuurlijk.
De definitieve oplossing kon ik als techneut wel bedenken, zelfs in de zestiger jaren ooit e.d. oplossing nog wel eens in de auto van een bevriende relatie gebouwd in de vorm van een "motorvarmer"
Nu moest ik er dus zelf ook aan geloven, maar 24 uur later zat er in het carter van mijn auto ook een "Motorvarmer" gebouwd, en bleek het leed voor de rest van de vacantie geleden.
De motorvarmer behoeft voor de niet ingevoerde lezer waarschijnlijk even nadere uitleg. De "Motorvarmer" is te vergelijken met een elektrisch dompelaar waarmee men ook wel flesjes met voeding voor baby's pleegt warm te maken. Ook het water in de begintijd van de wasmachine werd warm gemaakt met een elektrische dompelaar.
In de auto wordt de "Motorvarmer" in het carter van de auto gebouwd, en de elektrische voeding middels een speciaal geaard stopcontact meestal in het front van de auto.
In gebieden waar het erg koud kan worden hebben veel mensen e.d. voorziening in hun auto's laten bouwen, en gaat 's avonds de stekker in het stopcontact waarmee de olie in het carter van de auto wordt warm gehouden, en op dezelfde wijze de koude uit het gehele motorblok blijft, waardoor het starten vlot verloopt.
Veel restaurants, openbare gebouwen, overheidsgebouwen, fabrieken, enz, enz, hebben op hun parkeerterreinen paaltjes staan waarin wandcontactdozen zijn opgenomen, en bezoekers hun stekkers voor de motorvarmer kunnen steken, en een vlot startende auto is gewaarborgd.


Vast zitten in de sneeuw.
Het probleem met het niet starten van de auto was als ik eerlijk moet zijn niet het enige probleem wat zich heeft voor gedaan tijdens ons 14 daags verblijf in het winterse Noorwegen. De exacte datum ontbreekt mij maar ergens halverwege onze vakantie is het de bedoeling een autotrip te maken van Rodberg naar Rukjan. Daar we niet zeker wisten of de door ons te rijden route open was, waagden we de gok, temeer daar ons bezoek aan Rukjan geen heilig moeten was.
Halverwege de route, welke deels door de bergen gaat, bleek de weg afgesloten te zijn en moet ons bezoek aan Rukjan worden afgelast.
We besluiten dan ook in de directe omgeving van de plek waar we niet meer verder kunnen een zijweg in te slaan naar park waar veel Noren hun zomerhuizen bouwen,(hytteby)
Daar het hier wel een echte witte wereld is valt het mij pas op het laatste moment, en uiteindelijk te laat op, dat het ruimen van de weg ineens werd gestaakt waardoor ik met de bodemplaat van de auto over de niet geruimde sneeuw schiet, en een vijf meter verder op de bodemplaat blijf hangen.
Dus schepjes uit de auto en graven. Bij het vrijgraven van de auto komt er hulp uit onverwachte hoek in de vorm van een Noors en duidelijk bejaard echtpaar welke plots naast mij staan, de man haalt zonder verder een woord te zeggen een pioniersschep uit zijn rugzakje, en gaat zonder ook maar iets te zeggen mee graven. Zijn echtgenote blijft met haar gezicht en op de langlaufers in de zon staan, maar al snel blijkt dat het graven geen zin heeft daar de wielen nooit de vaste grond bereiken, doordat de auto op de bodemplaat op de sneeuw blijft liggen.
De man van het Noorse echtpaar ziet het probleem ook in, schepje verdwijnt weer in zijn rugzakje, wij bedanken hem, want zelf heeft hij nog helemaal niets gezegd, en hij verdwijnt weer met zijn echtgenote, op een even geruisloze manier als het gekomen was.
Maar wat nu, doen we niets zou het heel erg lang kunnen duren eer er hulp komt.
In de verste verte helemaal niets te zien, dus doede raad is duur, dus zelf dan maar hulp zoeken. Het meest voor de hand liggende is het hotelletje waar we eerder voorbij zijn gereden, dus lopen beiden dames uit ons gezelschap naar het eerder bedoelde restaurantje. De eigenaar welke op het moment van het binnen treden van de twee dames met een schortje voor aan het stofzuigen is, wordt het probleem uitgelegd,hij vraagt op zijn beurt of het een zware auto betreft, welk met "nee" wordt beantwoord, waarna hij van zijn kant verteld nog even door te gaan met zijn stofzuigwerk wat nog een kwartier gaat duren, om ons daarna met zijn Amerikaanse deliverytruck uit de sneeuw te bevrijden.
Een half uur later is het leed geleden, en staan alle wielen weer op het wegdek, en kunnen we onze weg vervolgen.

Hardangervidda en kitesurfers
Tijdens onze vele bezoeken aan Noorwegen worden we steeds weer als een magneet aangetrokken door het zeer indrukwekkende natuurgebied de "Hardangervidda" waar we meestal een dag na aankomst in Noorwegen een kijkje gaan nemen.
Zo ook in deze vakantie.
Wat ons direct opviel is dat er in tegenstelling van de hoeveelheid sneeuw op de camping, er op de Hardangervidda veel minder sneeuw lag als in andere jaren dat we onder winterse omstandigheden de Vidda bezochten, dit ondanks de geringe afstand van een ongeveer 60 kilometer tussen het Uvdal Resort nabij Rodberg, en Haugastol de oostelijke toegang tot de Vidda.
In Haugastol drinken we koffie in het daar aanwezige tussen aanhalingstekens hotel, pleisterplaats, sportwinkel, wachtruimte bij een afgesloten toegang tot de Vidda, alsmede een vestiging van "Statensvegen", (post voor wintermachines in de vorm van sneeuwschuivers en blazers) en in Nederland vergelijkbaar met Rijkswaterstaat.
Aldaar horen we Nederlands spreken, en zien we dat de Nederlanders en de daar aanwezige Noren elkaar kennen.
Wat later op de dag komen we de Nederlanders op de Vidda tegen, en blijken het "KITESURFERS" te zijn welke hier kennelijk komen trainen, daar de Vidda een van de beste plekken ter wereld is voor het beoefenen van de eerder genoemde sport.
Mooie sport maar je moet wel heel erg gehard zijn om deze sport te beoefenen bij temperaturen van minus 25 graden Celsius, waarbij ze staande op hun ski's en zich hangend aan een soort parachute bij deze extreme lage temperatuur laten voortslepen bij snelheden welke kunnen oplopen tot 70 kilometer per uur.
Bij Fagerheim (door ons altijd weer genoemd Pippi Langkous), liggen de husky's rustig in de sneeuw, ons bezoek aan hen doet ze niet zenuwachtig worden, dit laatste zal pas anders worden als hun baas komt om ze aan te lijnen.
Na het maken van wat foto's rijden we door naar Hotel restaurant Halne wat gesloten is en pas met Pasen weer zal openen.
Aan de overzijde van het hotel Halne ligt een groot dichtgevroren meer, met daaraan een aantal vissershuisje waarvan slechts de uiterste puntjes van de daken nog te zien zijn.
Verder is het een witte wereld, maar een heel bijzondere welke jaarlijks heel veel toeristen trekt.

www.halne.com (hotel-restaurant, weerstation)
www.finse.no (Treinstation midden op de Hardangervidda, museum, 2 camera posities, in de winter slechts per trein of te voet op (langlauflatten) bereikbaar, in de zomer bereikbaar per mountainbike of te voet)belangrijk treinstation tussen Oslo en Bergen
www.finse.com
www. haugastol.com (post Statensvegen, 2 camera posities, weerstation, verhuur mountainbikes in de zomer,en info)

JOSTEDALBREEN - BRIKSDALEN en Olden Gytri camping

href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigfZs0ut1r33UxTBygO5kkMXC34HxYoq0D931ffZuauzO9YRoAWJRaq007In5dWuObx-CNkzZdo3ErihSePu6Xge_sWMz1kNpw8zLqm3g9nrPBN2Iyznc6nUbpPHc41qX7a6ES6JDDlHY/s1600-h/Foto's+Rob+6+Juni+2008+o.a.+Camping+in+beeld+-+JOSTEDALBREEN+142.jpg">
De OLDEN GYTRI CAMPING is gelegen aan de weg van OLDEN naar de JOSTEDALBREEN - BRIKSDALEN en er absoluut een van het betere soort.
Het betreft hier een 3 sterren camping welke geleid wordt door een jong echtpaar HILDEGUNN FUHR en JOHN GYTRI met hun nog schoolgaande dochter MARIAN.
Het feit dat het hier een voor een aantal mensen slechts drie sterren camping betreft heeft niets te maken met de orde en netheid, en kwaliteit van de camping, maar alles met het ontbreken van voorzieningen als een zwembad, restaurant en dat soort zaken welke extra sterren opleveren, en bij een lang verblijf door veelal mensen met kinderen, als extra van belang worden geacht.
Ondanks het ontbreken van bovenvernoemde extra voorzieningen welke het aantal sterren ten goede komt, is er veel wat deze camping zo leuk maakt;
- De eigenaresse en haar echtgenoot zijn respectievelijk een echte gastheer en gastvrouw, goedlachs en uitermate behulpzaam,
- De camping heeft een verschrikkelijk mooi uitzicht op de gletscher, welke nog 15 minuten rijden van de camping verwijderd ligt,
- Er zijn mogelijkheden tot vissen (wel even een vergunning kopen !)
- Er is de mogelijkheid tot het huren van een bootje,
- Er is een speeltuin voor de kinderen,
- U kunt de tent en of caravan op meerdere hoogte niveau's neerzetten,zodat u vanaf haast alle plaatsen zicht op de gletscher heeft,
- Er staan overal op de camping keurig geschilderde en goed onderhouden tuinbanken welke plaats bieden aan 4 tot 6 personen,
- De camping heeft een professionele wasmachine en droger (uiteraard tegen betaling)
- Er is een mogelijkheid zelf te koken in een keuken van de camping,
- Er zijn naar schatting een maximaal 50 plaatsen voor campers, caravans, en tenten,dus een niet zo grote camping welke altijd een wat meer gevoel van gezellgheid geeft,
- Er worden wat chips, snoep,ijs, en aanzichtkaarten verkocht bij de receptie, maar stelt u zich hier niet te veel van voor,
- Er is een gratis WIFI draadloze verbinding met internet (vraag bij de receptie even de toegangscode,
- Er is een paar kilomter verderop de mogelijkheid tot een rondvaart, u komt er voorbij op de weg naar de Olden Gytri Camping
- Elke dag is er een NEDERLANDSE courant, (uitgeprinte versie van internet)
- Er is een publikatiebord met het nodige aan folders en interessante wetenswaardigheden,
- Er is een moderne voorziening voor campers om afvalwater te storten en schoon water in te nemen,
- De camping ziet er heel gezellig aangekleed uit, zeer goed gras, en eveneens goed onderhouden, en leuk aangekleed met bloemetjes en plantjes,
- Bij een langer verblijf krijgt men meestal een dag korting waar je niet eens om hoeft te vragen,
- In het nabij gelegen dorpje OLDEN (10 kilometer, maar u kwam er reeds langs op de weg naar de camping)zijn alle noodzakelijke boodschappen te verkrijgen, is er een PIN automaat, bovendien wordt het plaatsje, en zeker in de zomer maanden vrijwel dagelijks aangedaan door de grootste en nieuwste cruiseschepen welke zeker een bezienswaardigheid zijn.
- De camping beschikt over een drietal te huren z.g "HYTTER" welke netjes schoon en goed onderhouden zijn.(zie website voor www.oldencamping.com en de prijzen hiervan)

De camping wordt veel gebruikt als camping voor mensen die het land doortrekken en natuurlijk ook bij de gletscher geweest willen zijn.
De gletscher(tong) is te bezoeken middels gebruikmaking van een soort golfwagentjes, maar heeft u een normale conditie, dan is het op eigen kracht zeker goed te doen, en vraagt het bereiken van de gletschertong een wandeltijd van ongeveer 45 minuten.
De gletscher is ook te bezoeken voor gletscherwandelingen waarvoor u zich terplekke kunt aanmelden.
Bij de gletscher is een grote en goed uitgeruste souvenirshop waar door het personeel meerdere talen wordt gesproken.
Boeken ook in de Nederlandse taal zijn er verkrijgbaar
Ik verzeker een ieder dat de eigenaresse dagelijks douche's toiletten en keuken minitieus schoonmaakt.
Kortom het is zeer goed toeven op deze camping.
Uitdrukkelijk wil ik vermelden dat schrijver dezes geen enkel commerciele belang heeft bij deze camping. Wel vinden we het leuk als de eigenaren het werk wat ze in deze camping gestoken hebben, beloond zien door een goede bezetting van hun camping, in het toch al korte seizoen wat ook op dit deel van Noorwegen van toepassing is.
Jammer genoeg sluit de camping eind September, en zeker gezien het feit dat gletschers en Noorwegen in het algemeen ook in de winter heerlijk zijn om te bezoeken.

Olden Camping Gytri

Oldedalen 6788 Olden, Noorwegen
Telefoon: +4757875934
Telefax: +4757875934
E.mail post@oldencamping.com
Website: www.oldencamping.com

NAF camping
ANWB camping
Camping met vele erkenningen van Europesche zusterorganisaties, caravan, camper, motorclubs, en overige relevante clubs

Opening: 1 mei - 15 september

Eigenaren: John Arild Gytri, Hildegunn Fuhr

Olden Gytri camping

De Olden Gytri camping is gelegen aan de weg naar de JOSTEDALBREEN -BRIKSDALEN en er absoluut een van het betere soort.
Het betreft hier een 3 sterren camping welke geleid wordt door een jong echtpaar met een nog schoolgaande dochter Marian.
Het feit dat het hier een drie sterren camping betreft heeft niets te maken met de orde en netheid op de camping, maar alles met het ontbreken van voorzieningen als een zwembad, restaurant en dat soort zaken welke een lang verblijf voor veelal mensen met kinderen als extra van belang vinden.
Desondanks is er veel wat deze camping zo leuk maakt;
- De eigenaresse en haar echtgenoot zijn respectievelijk echte gastheer en gastvrouw, goedlachs en uitermate behulpzaam,
- De camping heeft een verschrikkelijk mooi uitzicht op de gletscher welke nog 15 minuten rijden van de camping verwijderd ligt,
- Er zijn mogelijkheden tot vissen (wel even een vergunning kopen he)
- Er is de mogelijkheid tot het huren van een bootje,
- Er is een speeltuin voor de kinderen
- U kunt de tent en of caravan op meedere hoogte niveau's neerzetten,
- Er staan overal op de camping tuinbanken welke plaats bieden aan 4 tot 6 personen,
- De camping heeft een professionele wasmachine en droger (uiteraard tegen betaling)
- Er is een mogelijkheid zelf te koken in een keuken van de camping,
- Er zijn naar schatting een maximaal 50 plaatsen voor campers, caravans, en tenten,
- Er worden wat chips, snoep en ijs verkocht bij de receptie, maar stelt u zich hier niet te veel van voor,
- Er is een gratis WIFI verbinding met internet (vraag bij de receptie even de toegangscode,
- Er is een mogelijkheid tot een rondvaart,
- Elke dag is er een NEDERLANDSE courant, (uitgeprinte versie van internet)
- Er is een publikatiebord met het nodige aan folders en interessante wetenswaardigheden,
- Er is een moderne voorziening voor campers om afvalwater te storten en schoon water in te nemen,
- De camping ziet er heel gezellig aangekleed uit, zeer goed gras, en eveneens goed onderhouden, en leuk aangekleed met bloemetjes en plantjes,
- Bij een langer verblijf krijgt men meestal een dag korting waar je niet eens om hoeft te vragen,
- In het nabij gelegen Olden zijn alle noodzakelijke boodschappen te verkrijgen, bovendien wordt het plaatsje en zeker in de zomer maanden vrijwel dagelijks aangedaan door de grootste en nieuwste cruiseschepen welke zeker een bezienswaardigheid zijn.

De camping wordt veel gebruikt als camping voor mensen die het land doortrekken en natuurlijk ook bij de gletscher geweest willen zijn.
Het feit dat veel mensen hier slechts een nacht staan zou het voor de eigenaren makkelijker maken om diverse zaken niet zo serieus te nemen w.o. bijvoorbeeld de schoonmaak van de toiletvoorzieningen, keuken en wasgelegenheid, maar ik verzeker een ieder dat de eigenaresse dagelijks alles minitieus schoonmaakt.

Noorwegen, en besneeuwde Hardangervidda Maart 2008

Het is 18 augustus 2007 als we met onze schoonzoon, dochter en hun kinderen bij hun vrienden Leo en Jane in Limburg zijn, en Leo de vriend van onze schoonzoon zo in het algemeen vraagt "Wanneer gaan we naar Noorwegen"
Ja gezien mijn eerdere en vele ervaringen in Noorwegen, en ook die van onze schoonzoon Gerrit is dit "De kat op het spek binden" zoals men dat wel pleegt te noemen.
De vrouwen worden geraadpleegd, er komen geen negatieve reacties wat wij intrepeteren als "Wie zwijgt stemt toe", en de reis staat voor ons dan ook vast.
Ik spreek af de kosten te gaan uitzoeken, en gezameljk besluiten dat we nog een vierde man zullen vragen mee te gaan, in de persoon Arjan een vriend van mij, en tevens een vriend van Gerrit onze schoonzoon.
De inschatting omtrent Arjan is, dat Leo de vriend van Gerrit welke elkaar dan nog niet kennen, binnen het geplande gezelschap zeker goed met elkaar kunnen opschieten.
Arjan wordt gevraagd voor de ruim een week durende reis, stemt gelijk toe, wil zelfs heel graag mee, en zeker gezien zijn eerste ervaring met Noorwegen in de zomer van 2007.
Wat betreft de spelers voor de reis is nu alles rond, dus nu de reis en de kosten plannen. Gerrit onze schoonzoon stelt zijn auto ter beschikking, en de kosten van brandstof voor zijn rekening.
We besluiten met de COLORLINE vanuit KIEL te vertrekken, en na veel zoeken, en heen en weer mailen wordt de vertrekdatum vastgesteld op 14 maart 2008, om terug te komen op 21 maart 2008. In deze data vallen alle belangen van een ieder samen.
Voors kunnen we de kosten van de overtocht beperkt houden, daar we kunnen boeken op basis van een "super-spaarpakket" wat vaak met een dag verschil in vertrekdatum honderden euro's kan verschillen.
Inmiddels liggen zaken als het gezelschap, de auto, en de overtocht vast.
Even overwegen we nog om gebruik te maken van onze caravan welke in het UVDAL-Resort staat, maar daar we geen ervaring hebben met het verblijf in een caravan in de winter valt het besluit een bungalow te huren in het UVDAL-RESORT nabij Rodberg.
Hiertoe worden de eigenaren van het genoemde resort AUD en KNUT per e.mail geraadpleegd omtrent de kosten en de mogelijkheden.
Na het verkrijgen van deze informatie is het weer volop over en weer mailen met de spelers in de geplande reis.
Dit vraagt toch nog wel even tijd, maar na enkele weken wordt de reis vastgelegd in de vorm van boekingen voor de COLORLINE en de BUNGALOW in het UVDAL-RESORT.
Een laatste en leuk feit is dat we de overtocht gaan maken met de twee nieuwste schepen an de COLORLINE t.w. de "COLOR MAGIC" (de allernieuwste) en de "COLOR FESTIVAL"
De plannen voor wat we gaan doen worden voorgesteld en overlegd.

NORWAY THERE WE COME.

In de nacht van 14 op 15 maart 2008 slaapt Arjan bij ons, en is Leo reeds per trein naar Gerrit gekomen, daar we op 15 Maart vroeg moeten vertrekken om op tijd in Kiel (Duitsland) te kunnen zijn, van waaruit we om 14.00 uur vertrekken naar OSLO.
Op 15 maart 2008 ten 06.00 uur vertrekken we gevierenlijk uit Zoetermeer naar Kiel.
Leo en Arjan zijn al snel aan elkaar gewaagd, zoals verwacht, en de reis naar Kiel verloopt voorspoedig, zonder wat voor narigheid dan ook.
Op de kade van de COLORLINE ligt de zeereus COLOR MAGIC wat een veerboot is maar een cruiseschip lijkt reeds op ons te wachten.
Inchecken is een fluitje van een cent, en dan is het wachten op het aan boord mogen gaan.
Het weer is goed, en daarom banjeren we over de kade om de buitenkant van de voor ons allemaal nieuwe "MAGIC" te kunnen bewonderen.
We zijn het eens, imposant, groot, modern, en waar gaat het heen met de ontwikkeling van dit soort schepen.
Na het aan boord gaan zoeken we onze hut op, en boeken we het diner, daarna is de tijd aan ons, waarvan in dagsituatie veel gebruik wordt gemaakt van de "Panorama" bar
waar een ieder het goed toeven vindt.
Allemaal bekijken we het niewe schip, soms gevierenlijk soms met z'n tweeen of alleen.
Er worden veel, wat zeg ik, heel veel foto's geschoten door Leo, Arjan, en schrijver dezes.
Het diner laat een ieder zich smaken, en hoe kan het ook anders, je kan echt spreken van elk wat wils. In de avond gaan we naar het cabaret in het theater van het schip.
De vier meiden en vier jongens die in een ongeveer een uur durende show stukjes doen uit musicals valt dermate in de smaak dat ook hun tweede optreden door ons wordt bezocht. In dit geheel mogen we ook de nog zeer joge gordijnartieste niet vergeten.
Na afloop gaan de grote jongens nog naar de discotheek, maar ondergetekende haakt af.
De andere morgen om 07.00 uur worden we geport door een telefoon of door de scheepsomroep ik weet het niet meer.
Het ontbijt, wat moet ik er meer over schrijven, laten we ons wederom smaken, en dat kan ook niet anders want er is werkelijk van alles, van gebak tot uitgebakken spek en aardappeltjes tot diverse kaas en worstsoorten tot allelei toetjes en zalm, kortom wederom fantastisch.
Het is precies 10.00 uur als we debarkeren in OSLO.
Na de douane rijden we door naar het UVDAL-RESORT, en maakt een ieder kennis met besneeuwd Noorwegen tussen OSLO en het UVDAL-RESORT te RODBERG.